Kaapstad door de ogen van Sander

Familie, vrienden, oud collega’s en overigen; na een eindeloze wacht dan nu eindelijk weer een blogje. Rudy heeft momenteel last van een writer’s Block en is stiekem best vermoeid van de vele uitstapjes die ondernomen zijn, vandaar dat ik, de visite in Kaapstad, achter de computer wordt gezet en de afgelopen drie weken in kaart moet brengen, terwijl jullie favoriete Afrikaantje nog even ligt te pitten voordat ik hem vanavond op sleeptouw neem in het geweldige Kaapse nachtleven.

In ieder geval, laten we het verhaal maar oppakken waar Rudy vorige keer is gebleven. Voordat ik aankwam in Kaapstad heeft Rudy nog ‘gewerkt’ in de Groote Schuur. Nu ben ik er wel achter gekomen dat werken hier een wat vrijere definitie heeft; namelijk de schoonmaakster van het huis slapend aantreffen en zeven mannen die één plankje bevestigen op de nieuwe schutting van de buren. Ik denk dan ook dat ik niet heel veel interessants meer kan vertellen over Rudy’s stage, behalve wat hij zelf al geschreven heeft. Moving on.

13 november 2012 begint het verhaal; wat een fantastisch moment is het om na drie en halve maand je vriend weer in de armen te slaan op het vliegveld. Een moment dat je van te voren al vaak visualiseert in je hoofd, maar op dat moment dan eindelijk beleefd. Heerlijk, en wat hadden we die knuffel beiden hard nodig. Evenals een lekkere cocktail, voor zowel Rudy en mij was dan nu eindelijk de vakantie aangebroken. Hallo, zomergevoel!

Met een strakke planning voor de weken die er op volgden zijn we de eerste dag gelijk naar het toeristische centrum, het V&A Waterfront, gegaan. Maar niet voordat we wat quality time voor onszelf hadden genomen; oftewel, we zijn lekker langs het strand af naar de rotsen gelopen, waar we enkele uren hebben bijgepraat, gelachen en genoten van wat heerlijke hapjes en drankjes. De dagen die hier op volgden waren vooral gericht op het verkennen van Kaapstad en haar attracties en bezienswaardigheden; vandaar dat we al snel als übertoeristen bovenop het dek van een dubbeldekker zaten voor een rondleiding door Kaapstad en omgeving, met als hoogtepunt een rondleiding door een township, het geweldige dierenpark World of Birds en het visserstadje Houtbaai. Het eerste wilde beest dat we hebben gespot tijdens de vakantie was een enorme zeeleeuw die we uiteindelijk nog gevoerd hebben met wat rauwe visjes die we van wat vriendelijke vissers kregen om zo wat mooie foto’s te schieten. Wat mij persoonlijk het meest heeft verrast in Kaapstad is de oprechte vriendelijkheid van de locals; hier kunnen we in Nederland een hoop van leren. De mensen hebben hier alles voor je over en als je bijvoorbeeld naar de wc vraagt bij een restaurant loopt er iemand met je mee en legt je gelijk uit waar je eventueel nog een mintje kunt nemen als je daar behoefte aan hebt. De gastvrijheid hier is zo verrassend voor me geweest, dat ik zelfs reflecteer aan de hand van mijn eigen gastvrijheid als ik werk. Waar armoede is, is ook criminaliteit; ik heb er zelf nog niets van gezien, maar het niet veilig over straat kunnen gaan of het opzettelijk niet dragen van sieraden zijn broodje aap verhalen gebleven, ook buiten het Waterfront.

Ik ga in ieder geval mijn best doen om niet te veel in detail uit te wijden, maar dat is vrijwel onmogelijk als ik al de geweldige ervaringen in Kaapstad van de afgelopen weken in het achterhoofd heb. Overige indrukwekkende ervaringen in de eerste week zijn ongetwijfeld Robben eiland, het jetset stadje Camps Bay en de 400 winkels tellende shopping mall Canal Walk.

De tweede week stond geheel in het teken van de welbekende Garden Route; het mooiste stukje Zuid Afrika in de regio. Deze route die van Knysna tot Port Elizabeth loopt omvat vele prachtige en diverse landschappen en zelfs nog een grotere diversiteit aan activiteiten. Hier hebben we dan ook de meest indrukwekkende animal encounters gehad en staan we op de foto met tijgers, leeuwen, olifanten, cheeta’s en wolven. Stuk voor stuk indrukwekkende beesten, resulterend in een handvol prachtige belevingen die me mijn hele leven bij zullen blijven. Daarnaast hebben we tevens een adventure tour door de Cango Caves gedaan (met kruipruimtes van 27 cm doorsnee, dus niet geschikt voor mensen met claustrofobie), een struisvogel farm bezocht om zo een ritje te mogen maken op een struisvogel, watervallen gezien, langs lagunes gelopen, dierenparken bezocht en uiteraard een echte Afrikaanse safari gemaakt in het Addo Elephant Park. We wilden niet weg voordat we alle big five hadden gespot in het wild, maar helaas hebben we geen neushoorns en luipaarden gezien; echter, de koning der dieren, buffel en olifant hebben we wel meerdere keren kunnen spotten, inclusief een breed scala aan knaagdieren, zwijntjes, vogels, katachtigen en ander gespuis. De Garden Route was al met al een vakantie binnen een vakantie, heel anders als Kaapstad en je ziet een stuk meer van het echte Afrika in tegenstelling tot het verwesterde Kaapstad. De hostels waar we in verbleven waren op één hostel na ook erg fijn, het laatste hostel had uitzicht op een vallei en een grote kamer waar geen hotelkamer in mijn vakantieverleden over heen kan. Al met al een perfecte week, iedere maaltijd van iedere dag is natuurlijk buiten de deur gegeten, met de wijntjes en cocktails die we hebben gedronken kunnen meerdere badkuipen gevuld worden en we hebben ook weer een heerlijke tijd met elkaar gehad.

De week na de Garden Route hebben we wederom vanalles gedaan, waaronder een traditionele full moon hike op Lion’s Head. Langs de afgrond, klimmend op rotsen de berg op om daar zonsondergang te bekijken (lekker met een broodje van de Subway en uiteraard een flesje wijn). De terugweg hebben we in het donker gelopen, terwijl de berg enkel werd verlicht door het licht van de volle maan. Op sommige steile rotsen doodeng, maar ook zonder twijfel erg indrukwekkend. Als klapper op de vuurpijl hebben we een activiteit ondernomen waar over zowel Rudy als ik het unaniem eens zijn dat het de meest indrukwekkende beleving van alles was; cage diving tussen de great white sharks. In geen woorden kan ik omschrijven wat een fantastische ervaring dit is. Als klein kindje droomde ik hier al van, na het zien van Jaws. Je hele leven durf je vanwege angst voor haaien niet te ver de zee in, bang om deze grootse beesten tegen te komen. Maar dan is het moment dan toch daar; eenmaal op de boot wilden de haaien niet happen, maar na verloop van tijd (twee lange uren waarin Rudy flink zeeziek is geworden) kwamen ze met grote aantallen in 1x; we hebben er uiteindelijk 12 gezien, waarvan de grootste 4.5 meter lang was. Dat enorme beest was bijna net zo lang als onze boot en we moesten er niet aan denken dat ons sloepje nu zou omslaan. Daarnaast hadden we ook nog het geluk de grootste van allemaal weer terugkwam toen Rudy en ik eenmaal in de kooi zaten. “Divers, down, left”. En daar gingen we kopje onder, terwijl we recht in de bek keken van dit beest. Wat was dat fantastisch om zo van dichtbij te zien in plaats van enkel op documentaires. Ik kan urenlang doorgaan over deze dag, maar ik ga het kort houden en een beetje afronden aangezien ik mijn werk als guest writer van Rudy nu wel iets te serieus ga nemen.

Zuid-Afrika; fantastisch! Zonder twijfel het mooiste land wat ik in mijn leven heb gezien. Voor iedereen die twijfelt om ooit naar dit land te gaan; zeker doen! Wat je hier beleeft blijft je de rest van je leven bij. Ik baal er dan ook van dat voor mij het avontuur er aanstaande vrijdag weer op zit. Gelukkig gaan Rudy en ik voor deze tijd nog de Tafelberg beklimmen, het pretpark Ratanga Junction bezoeken en –voor het eerst in de vakantie- naar het strand.

Beste lezers die nu nog meelezen; ik zal nog wel wat druk op Rudy zetten om jullie wat vaker te voorzien in leesvoer over zijn stage en zijn tijd hier. Ik ga nu afsluiten, Rudy uit bed trekken en ons klaarmaken voor een etentje en het –voor mij- allerlaatste stapavondje in het bruisende Kaapse nachtleven. Voor degenen die ik nooit spreek, nooit gesproken heb of niet eens ken; een heel fijn Sinterklaasfeest, ik hoop dat jullie het niet te koud hebben en jullie heerlijk chocoladeletters kunnen eten (ik mis Côte d’Or zo intens, dat kennen ze hier volgens mij niet eens). En ehh, eigenlijk nog een heel fijn Sinterklaasfeest voor de rest van je leven en heel veel liefde, gezondheid en al het andere gebruikelijke! Wie weet tot ooit! Voor bekenden van me; hetzelfde als hierboven, en tot snel!

Groet,

Sander (Rudy’s vriend en waarbenjij.nu rechterhand)